We verwachten ons eerste kleinkind. We zijn benieuwd en blij.

Het is zo’n ding dat we weten dat hij\zij nooit z’n lange slungelig en lieve oom Koen zal leren kennen. We zullen vast wel over hem vertellen, ooit…

Kort geleden vierden we Koen z n 26ste. Het was goed samen. Deze week kochten we twee naammokken. Voor mark en voor Tim. Niet een voor Koen.  Koen hing er ook niet bij.

Het leven gaat door Mark, Tim , Sonja….en geen Koen

Er is geen dag zonder verdriet. Ik heb me wel iets gerealiseerd. Verdriet, ook verdriet dat er bijna voortdurend is, hoeft niet te betekenen dat je ongelukkig bent. Momenten en periodes van geluk zijn er ook. Iedere keer als ik mijn kinderen en Sonja omarm voel ik weer geluk. Dat doe ik dus maar zo veel mogelijk…

Dat is prachtig. Plotseling vind je dan bloemen met een Marioboekje….dank je wel.

Geïnspireerd door Escher. Koen was een fan van zijn werk. In samenwerking met Han Lammers, maar uiteindelijk gewoon noest werken van Sonja. Zink vouwen, solderen, vijlen, schuren en polijsten. ik heb ook wat gedaan: een betonnen voetje gegoten.
Rechtsonder op de koperen plaat de avatar van Koen.

(mede)Auteur van ruim 70 boeken. Koen had minstens 40 van deze boeken liggen en gelezen.

Vandaag bij Koens huis de laatste (?) keer weer wat spullen gehaald. Mijn fiets, die hij twee maanden geleden had gekregen. De knuffelpanda die er nog stond van Mark.

Zijn agenda, die bestond uit een whiteboard van een meter waarop ma di wo do vr za zo stond en wat. Gekleurde magneetjes zaten. Een blaadje papier met het adres van de apotheek erop en dingen zoals op de foto op de andere kant.