Zo’n week gaat op een bijzondere manier voorbij. Intussen doen we wat mensen doen we eten, we slapen, we drinken.

Dat eten is ook weer zo’n bijzondere en mooie ervaring geweest.
Inga pracht een pan met eten en een pan met soep, onze buren Liesbeth en hans brachten een pan met eten en een pan met soep, onze familie kwam een thuis geprefabriceerde rijsttafel in elkaar draaien.

Het zijn ook bijzondere momenten als we samen eten, met degenen die er op dat moment al dan niet toevallig zijn.

Het is een manier van aandacht krijgen die zo verwarmend is en tegelijk heerlijk praktisch, want naar zelf koken staat inderdaad je hoofd niet altijd.

Tussen de middag tosti’s, met de kaas die we bij koen thuis hebben meegenomen.

En ieder berichtje raakt je. We delen er een met jullie:

Twee van Koens middelbare schoolvrienden langs. Mooie mensen toch weer. Hij had er een hand van om die uit te pikken.
Na vier jaar zie je die gasten dan weer. Volwassen knullen is het goede woord. Wat een dappere mannen. We horen dat er flink wat van die oud-klasgenoten langskomen. Welkom mensen.

Een ervan: er was niemand die me begreep tot ik tien was. Tot ik Koen tegen kwam. Die begreep me, ik begreep hem, verder begreep niemand ons….

Koen in een kist. Ja, dat moet. Goed is het niet.

Ze stappen net de deur hier uit. De mannen van het dungeons en dragons groepje waarvan Koen deel uitmaakte. Ik heb veel van ze geleerd vanavond, veel,herinneringen, veel plezier en natuurlijk ons vaste portie verdriet.

Wat een mooie mannen, trots dat onze Koen daarbij hoorde en zij zijn trots op Koen.

Zo heet zo’n ding. We hebben ‘ m niet. De oude juf van koen, Elly, heeft kaartjes gemaakt. Iedereen kan zo’n kaartje pakken en volschrijven. Geen rij voor een boek dus.

dat was geen beste nacht. we waren van plan om een ochtendwandeling in het bos te doen

Tim heeft er voor gezorgd dat Ludum Dare is geïnformeerd. De digitale wereld van Koen.

http://ludumdare.com/compo/author/doctor-broccoli/

A ship sails and I stand watching
till she fades on the horizon,
and someone at my side
says, “She is gone”.
Gone where? Gone from my sight,
that is all; she is just as
large as when I saw her…
the diminished size and total
loss of sight is in me, not in her,
and just at the moment
when someone at my side
says “she is gone”, there are others
who are watching her coming,
and other voices take up the glad shout,
“there she comes!” …and that is dying.
— Bishop Charles Henry Brent —

Een van de planten van koen blijkt een eik te zijn. Hij heeft een eikeltje in een pot gestopt. De boom is onderweg. Al twee blaadjes groot. Als we die nu stiekum bij zijn graf zetten…

Van zijn stufi gaf ie geld aan het wnf het KWF en sponsorde hij ludum dare (zoek maar op wat dat is en let met name op zijn alter ego dr.broccoli…)

Tim heeft vanmiddag heerlijk op een paar vleugels van pianohandel versteeg gespeeld. Heerlijk, dat dat bij onze oude buurman kon.
\