We zijn weer een nacht verder. Als we wakker zijn huilen we. Als we slapen waarschijnlijk ook. We drinken en eten. We doen praktische dingen. Collega’s vrienden en familie bellen komen langs en huilen mee. Dat is goed.
Voorzichtig speelt een piano gestreeld door Tim. Wat een geweldig mens.
Ik verzin wat ik wil zeggen, hans gaat ook iets zeggen. Tim ook. Of spelen of zingen.
Mark die zijn kleine broertje zo mist en vooral ook weet dat hij veel gaat missen.
Sonja en ik, ach…